شما اشتباه توسط انواع سیستم های تهویه مطبوع وجود دارد? شاید حتی در داخل ساختمان خود را شما می دانید انواع مختلف وجود دارد اما شما فقط کاملا نمی دانند چه چیزی است?
در این مقاله کوتاه به برخی از انواع اصلی سیستم های تهویه مطبوع از جمله هدف و کاربرد مورد نظر می پردازیم. این مقاله همه برنامه ها و انواع مختلف را پوشش نمی دهد بلکه رایج ترین سیستم ها را برای محیط های کاری معمولی پوشش می دهد.
واحد تهویه مطبوع قابل حمل
همانطور که از نامش پیداست واحد تهویه مطبوع قابل حمل واحدی است که کاملا متحرک است تا اینکه به دیوار یا سقف ثابت شود. این واحدها برای مصارف خانگی یا تجاری مناسب هستند و برای خرید نسبتا ارزان هستند و نیازی به نصب تخصصی ندارند. همچنین می توانند برای تکمیل سیستم های نصب شده موجود در دماهای شدید استفاده شوند.
یکی از اشکالات اصلی واحد قابل حمل سر و صدا است – همانطور که کمپرسور در داخل واحد خود نصب شده است که در داخل خانه قرار دارد.
سیستم تهویه مطبوع اسپلیت
احتمالا رایج ترین و محبوب ترین سیستم تهویه مطبوع اسپلیت است – متشکل از یک واحد بیرونی (کندانسور) که به یک واحد داخلی متصل است (از نظر فنی اواپراتور). واحد داخلی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد:
دیوار نصب شده
سقف نصب شده
- کاست توکار
- سطح نصب شده
واحدهای کانالی
- سقف نصب شده
- دیوار نصب شده
- دیوار نصب شده
مزیت سیستم های تهویه مطبوع اسپلیت این است که یک راه حل کامل کنترل تهویه مطبوع را فراهم می کنند که محجوب و بی صدا و کاربر پسند است. این سیستم ها با استفاده از سیستم های خنک کننده و گرمایش به طور معمول با عملکرد های مختلف تایمر از طریق کنترل از راه دور به روش ترجیحی کنترل تهویه مطبوع تجاری برای سال های زیادی تبدیل شده اند. واحد بیرونی شامل کندانسور است و توسط دو لوله مبرد و یک کابل کنترل به واحد داخلی متصل می شود.
سیستم های اسپلیت نیاز به نصب تخصصی دارند اما در مقایسه با یک سیستم ورف بزرگ مزیت نصب نسبتا ساده و انعطاف پذیر را دارند (به زیر مراجعه کنید). سیستم های اسپلیت را می توان با تکامل یا رشد فضای کاری اضافه کرد و امکان کنترل اقلیم انعطاف پذیر را در داخل ساختمان فراهم کرد.
سیستم های تهویه مطبوع دوقلو و چند اسپلیت
کار در یک روش مشابه به عنوان سیستم تک تقسیم, دوقلو & چند تقسیم است که به سادگی یک سیستم طراحی شده برای کنترل یک منطقه بزرگتر در محیط داخلی, اغلب یک منطقه باز است که نیاز به کنترل همان. با دوقلو & سیستم چند تقسیم, شما باید یک واحد کندانسور بزرگتر خارج و چند واحد داخلی.
واحد تهویه مطبوع چند اسپلیت دارای تمام مزایای ذکر شده در بالا برای واحد اسپلیت است اما روشی مقرون به صرفه تر برای کنترل اقلیم در مناطق مختلف است. سیستم های دوقلو و چند اسپلیت نمی توانند به طور همزمان مناطق مختلف را گرم/سرد کنند – سیستم ها سیستم های سنتی 2 لوله ای هستند که به این معنی است که در هر زمان فقط می توانند گرم یا سرد شوند.
سیستم تهویه مطبوع
اصطلاحات ورف و ورو به همان فناوری اشاره دارند-جریان مبرد متغیر (ورف) و حجم مبرد متغیر (ورو). واقعیت مجازی نامی است که دایکین هنگام معرفی این فناوری به بازار در سال 1982 به کار برد.
هدف ساختمانهای بزرگتر فناوری است که تنها حداقل مقدار مبرد مورد نیاز در طول یک دوره گرمایش یا سرمایش را در گردش قرار می دهد و حجم دقیق مبرد را با نیازهای دقیق ساختمان مطابقت می دهد. فقط حداقل مقدار انرژی برای یک سیستم برای حفظ دمای تنظیم شده مورد نیاز است و اطمینان حاصل شود که در صورت عدم شناسایی سرنشینان در اتاق به طور خودکار خاموش می شود. این مکانیزم منحصر به فرد در دراز مدت پایدارتر است زیرا کاربران نهایی در هزینه های انرژی صرفه جویی می کنند در حالی که انتشار کربن سیستم خود را کاهش می دهند.
این سیستم با 64 واحد تهویه مطبوع داخلی متصل به یک واحد بیرونی شبیه به یک سیستم چند اسپلیت عمل می کند. هر واحد داخلی منفرد ظرفیت مورد نیاز خود را بر اساس دمای داخلی فعلی و دمای درخواستی از کنترل از راه دور (نقطه تنظیم) تعیین می کند.
تقاضای کل در بین تمام واحدهای داخلی نحوه تنظیم واحد بیرونی حجم و دمای مبرد را تعیین می کند. کمپرسور اینورتر تنها با تامین سرمایش یا گرمایش مورد نیاز خود به صرفه جویی در مقدار زیادی انرژی در حین کار با سیستم واقعیت مجازی ادامه می دهد.
